BabyGlow: de eerste prikjes

Deze week was het zo ver. Liz zou haar eerste prikjes krijgen. Een moment waar ik best wel tegenop zag. Ik was namelijk bang dat Liz veel last zou krijgen van de prikjes en ik vind het niet leuk om te zien dat mijn kleine meisje pijn heeft. Toch wilde ik haar wel laten vaccineren. Dit leek me ook niet meer dan normaal. Die nare prikjes behoeden haar voor zoveel narigheid in de toekomst. Ik kan me niet voorstellen dat er ouders zijn die dit niet doen.

Maar goed, vrijdag was het zover. Om 9.00 uur moesten we bij het consultatiebureau zijn. Daar werd Liz eerst gewogen en gemeten. Ze woog nu 4520 gram en was 57 cm lang. Ze was dus goed gegroeid. Ik voelde me gelijk weer heel erg trots. Daarna werden er andere “testjes” met haar gedaan. Zo werd er onder andere gekeken of ze je volgt met haar ogen en of ze haar eigen hoofd al goed kan optillen. Dit laatste kan Liz al heel erg goed. Ik kreeg complimenten hierover want dat Liz haar hoofd al zo goed en hoog kan optillen is heel erg knap.

Daarna stelde de dokter mij nog wat vragen over Liz en ze vroeg ook hoe het met mij ging. Ik vind het goed om te merken dat er ook veel aandacht wordt besteed aan de gesteldheid van de moeder. Je hoort vaak genoeg dat het met de moeders niet goed gaat. Tijdens dit gesprek viel Liz lekker in mijn armen in slaap.

En toen was het zover: de prikjes. Dit vond ik echt een verschrikkelijk moment. Liz was lekker in slaap gesukkeld en toen kwam het prikje in haar been. Haar ogen werden heel erg groot en ze schrok echt heel erg. Toen moest ze heel hard huilen. Echt heel hard en met tranen. Ze had nog nooit gehuild met echte tranen. Dit vond ik zo verschrikkelijk om te zien dat ik zelf ook moest huilen. Jeetje wat was dit zielig. Toen kwam ook nog het tweede prikje en Liz bleef maar huilen en ik ook.

Mijn arme meisje was helemaal overstuur. Ik heb haar daarna dicht tegen me aan gedrukt en ze kroop ook helemaal in me weg. Ze zocht echt troost. Wat was dit zielig zeg. De dokter vertelde dat de prikjes over 4 uur zouden gaan inwerken en dat het dan mogelijk was dat Liz er een beetje op zou gaan reageren. Dit gebeurde ook een beetje. Liz kreeg een klein beetje verhoging en was wat slaperig. Ze voelde echt warm aan. Daarom heb ik haar thuis lekker in haar bedje gelegd en haar lekker laten slapen.

Toen ze wakker werd wilde ze veel drinken en ook wat vaker. Ik heb haar lekker haar gang laten gaan en lekker met haar getut. Deze rotdag moest ze maar snel vergeten en ’s avonds gedroeg ze zich gelukkig al normaal. De volgende dag was ze weer helemaal haar oude zelf. Ik vond het fijn om dat te zien.

De prikjes vond ik een van de meest vervelende en zieligste momenten die ik met mijn meisje heb moeten meemaken. In december moet ze weer, maar daar denken we voorlopig maar niet aan. Ik hoop dat jullie het wel weer leuk vonden om deze babyglow te lezen. Hoe hebben andere moeders het vaccineren van hun kindjes ervaren? Laat het me weten bij de comments, ik ben benieuwd.